زوبین های پروست

ساموئل بکت

ترجمه رضا خاکیانی

معادله ی پروستی به هیچ وجه ساده نیست. مجهول این معادله همواره نامعلوم است و مدام از زرادخانه ی مقادیر سلاح های تازه ای برمی گزیند. قدرت ویژه اش از اثری دوگانه برخوردار است: هریک از زوبین های  پروست می تواند زوبین تِلِف باشد. ما دیرتر این دوگانگی را در تعداد “چشم انداز”های پروست جزء به جزء بررسی خواهیم کرد. امّا برای دست زدن به این تجزیه و تحلیل به جاست که آن گاهشماری درونی را، آنچنان که پروست عرضه کرده، بپذیریم. بنابراین پیش از هر چیز، این غول دوسر عقوبت و عافیت، یعنی زمان را خواهیم سنجید.

در کتابخانه ی پرنسس گرمانت (مادام وردورن سابق) است که طرح اولیه ی ساختمانی که راوی می خواهد بنا کند به ذهنش راه می یابد. نوع مصالح ساختمان را بعدها در جریان میهمانی انتخاب می کند. کتاب در ذهنش شکل می گیرد. او پی می برد که نارسایی قراردادهای ادبی، هنرمند را ناگزیر می کند که به سازش های بسیار تن در دهد؛ و او به عنوان نویسنده نمی تواند زنجیره ی علت و معلول را به میل خود بگسلد….

 

ادامه مطلب > > > >

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *