معنا، نامعنا و کثرت معنا
دکتر فرزان سجودی
قبل از شروع بحث لازم است تأکید کنم که آنچه در پی می آید، در حوزه ی مطالعات زبانشناختیِ کلام می گنجد و نه زیباشناسی؛ هرچند می تواند دستاوردهایی در مطالعات زیباشناختی داشته باشد. کلید واژه های اصلیِ این بحث عبارتند از: معنا، نامعنا، کثرت معنا، بافت و متن. زبانشناسان و بخصوص معنی شناسان دیرگاهی است که دلمشغول تدوین الگوها یا چارچوب هایی نظری هستندد که کارکرد معنایی کلام را تبیین کند و به اصطلاح دستوری معنایی برای زبان به دست دهند. از جمله نافذترین و اثرگذارترین طرح های کارکرد معنایی زبان را می توان در بحث دلالت از دیدگاه سوسور و متعاقب آن در بحث نقش های زبان یاکوبسن و دیدگاه های دیگری که به هر رو زبان شناسان و همچنین فیلسوفان زبان ارائه کرده اند یافت؛ و در این مختصر به هیچ عنوان شرح یا نقد این دیدگاهها مورد نظر نیست.
به جای بررسی موردیِ تک تک دیدگاههایی که درباره ی معنی و ارتباط ارائه شده است، تصویری طبقه بندی شده و کلی از این دیدگاهها به دست داده و سپس به تبیین موضوع خود در برابر مواضع موجود می پردازم.
ادامه مطلب > > > >