قدرت و جنسیت در اخلاق و فقه زرتشتی دوره ی ساسانی

دکتر حاتم قادری

فاطمه صادقی

هدف از مقاله ی حاضر بررسی رابطه ی میان قدرت و جنسیت در اخلاقیات منبعث از تفکر مزدایی در ایران پیش از اسلام است.

به همین منظور سعی شده تا ضمن اشاره به آرایی درباره ی رابطه میان قدرت و جنسیت در بعد نظری، این مقولات در قالب آراء و توصیه های اخلاقی و فقهی در ایران پیش از اسلام به ویژه در آرای فقهی و اخلاقی زرتشتی و در قالب مفاهیمی چون مفهوم “اشه” و “خویشکاری” و مسایلی چون طهارت، آداب جنسی، مسائل و احکام مربوط به زن در دوره ی دشتان (حیض) و احکام مربوط به نحوه ی رفتار با بیگانگان مورد بررسی قرار گیرد.

مطابق این بررسی روشن می شود که مناسبات قدرت در روابط میان زن و مرد در اخلاقیات از مشروعیت برخوردار بوده است.

این مناسبات از شکل و قالبی انضباطی برخوردارند که ضمن تجویز آداب ویژه در نحوه ی برخورد با جسم و جنسیت به درونی کردن و نهادینه شدن کارکردهای انضباطی می انجامند که برآیند آنها فرودستی جنس مؤنث و تثبیت و تداوم نظام پدرسالار در خانواده و نظام اجتماعی بوده است.

 

ادامه مطلب > > > >

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *