زیبایی طبیعی نزد هگل
دکتر محمد جواد صافیان
هگل زیبایی را تجلی معقول یا صورت عقلی درامر محسوس می داند. زیبایی در دو ساح ت
طبیعت و هنر متجلی می شود و این هر دو ساحت واجد وجهی محسوس می باشند . اما خود
زیبایی امری محسوس نیست بلکه صورتی است معقول. زیبایی تنها برای دیگری یعنی برای ما
یعنی برای ذهنی که زیبایی را درمی یابد، خلق شده است. به عبارت دیگر زیبایی شیء زیبا در
حس آشکار نمی شود بلکه در ملاحظه وحدت اجزاء و اعضای امر زیبا آشکار می شود و این نیز با
تفکر امکان پذیر خواهد بود. زیبایی طبیعت در سه مرتبه مورد ادراک ما قرار می گیرد : مرتب ه
اول مواجهه با زیبایی طبیعی است تنها به صورت هماهنگی درونی در محصولات عینی (مثل
بلور طبیعی). در مرتبه دوم زیبایی طبیعی را به عنوان زندگی درونی همراه با تمایزهای ماهوی
آن ملاحظه می کنیم. در مرتبه سوم زیبایی را در من خودآگاه ادراک می کنیم. زیبایی طبیعت
ناقص است؛ زیرا واقعیت خارجی حداکثر دارای وجود درونی نامتعین و انتزاعی است و برخلاف
نفس، وجود آن درونی نیست. به عبارت دیگر زیبایی طبیعت انتزاعی است نه انضمامی . هگل
زیبایی انتزاعی را از سه جنبه مورد بررسی قرار می دهد : اول از حیث صورت ؛ دوم از حیث
وحدت انتزاعی ماده حسی و سوم از جنبه محدودیت وجود فردی بی واسطه.
ادامه مطلب > > > >