بررسی تطبیقی طبیعت در شعر سهراب سپهری و بدر شاکر السّیاب

دکتر صلاح الدین عبدی

محمد احمدی ازندریانی

 

سهراب سپهری و بدر شاکر السّیاب، به عنوان دو شاعر نوپرداز و رمانتیست، در عرصه ادبیات فارسی و عربی

دارای اعتبار و جایگاه خاصّی هستند. یکی از وجوه اشتراک این دو شاعر، طبیعتگرایی و اهتمام به طبیعت در

اشعارشان است. هر یک از این شاعران به فراخور محیط زندگی، موقعیّت اجتماعی و سیاسی سرزمین خود، از

طبیعت بهره گرفته اند. سهراب شاعری درونگراست؛ بنابراین اشعار او درباره طبیعت بیشتر حال و هوای عرفانی

دارند و به تبع آن از عناصر طبیعت پویا و شاد که متناسب با روحیات خاص او هستند بهره می گیرد. سیاب شاعری است که از تنهایی و ناامیدی به طبیعت پناه برده است؛ زیرا در اوان زندگی با ناملایمات و مشکلاتی همراه بوده، بدین جهت برخلاف سپهری از عناصر طبیعت برای ترسیم اوضاع نامناسب اجتماعی و سیاسی، انعکاس غربت و بیماری خویش نیز استفاده کرده است. در این مقاله پس از تقسیم طبیعت به طبیعت جاندار و بی جان، تلاش شده است تا از طریق تطبیق شعر دو شاعر به شیوه توصیفی تحلیلی، نقاط اختلاف و اشتراک آنان به دست آید.

 

ادامه مطلب > > > >

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *