نشانه شناسی نماد حیوانی باز در غزلیات شمس
علی صفایی
رقیه آلبانی
شاعران عارف برای بیان مفاهیم عمیق عرفانی و عاطفی خود ناگزیر با بالابردن ظرفیت زمانی به هنجارشکنی و استفاده از نماد روی می آورند که نماد حیوانی از جمله آن است. در این پژوهش نشانه شناسی نماد حیوانی باز در عملیات شمس بررسی شده است
نشانه شناسی مطالعه نظام مند نشانه ها برای دریافت پس زمینهای گوناگون فکری شاعر با نویسنده است. با بررسی این علم در نماد حیوانی باز، زمینه های گوناگون فکری موثری را می توان دریافت که از آن جمله، اندیشه بازگشت، خاموشی، مغر و … است. نشانه ها در متون با نرمهای گوناگونی مثل کلمات، صداها، برها، حرکت، مکان و … نمود می یابد. با مطالعه بر شبکه های وابسته در نماد بار، تطابق کارکرد این سمبل با کنش های رنگ، مکان، حرکت و صدا مشاهده میشود. در این پژوهش بخش تقابلی و دگردیسی نمادها نیز بررسی می شود، با بررسی این شناسهها، نیمه پنهان فکری شاعر و همچنین الگوهای خاموشی، وحدت گرایی و زیرساختهای ذهنی مولوی نمایان می شود. نکته مهم در بخش روابط تقابلی نه در انتخاب نوع تمایزها، بلکه در شیره برخورد برای روابط است. این موضوع گویای روح پرتلاطم موثری در عشق او به شمس تبریزک با مضامین عرفانی است. این نوع برخورد در کارکرد میاندبودن در قطب مثبت و منفی نماد
باز، دیدنی است. از سوی دیگر فضای فکری مولوی از جمله رمزهای فرهنگی آیین بودا و مبشرا برای تأثیرگذاری فضای دینی بلخ، قونیه و اساطیری، در این گفتار تببین شده است.
در مجموع، این مقاله، الگوها، کنش ها، هنجارشکنی، بازی دال ها، شبکه تناسبها، خاستگاه فکری، تقابل و دگردیسی تقابلها در نماد حیوانی باز را بررسی و آن را در شواهد مزلبات شمس تحلیل و تبیین می کند.
ادامه مطلب > > > >