دکتر بیژن عبدالکریمی

این نوشتار خواهان اثبات این مدعاست که در دهه اخیر یعنی پس از فروکش کردن شور و التهابات سالهای نخستین پس از پیروزی انقلاب و پس از کاسته شدن تنشهای شدید اجتماعی، در جامعه ی روشنفکری ایران، تیپ نوینی شکل گرفته است که هرچند در حال حاضر به لحاظ کمّی، فئه ی قلیلی بیش نیستند امّا به لحاظ کیفی، بسیار متفاوت از دیگر بخش های جریان روشنفکری می باشند.

این تیپ نوین اجتماعی دارای گرایشات و ویژگی هایی است که در تاریخ جریان روشنفکری دیارمان کم سابقه و یا حتی بی سابقه بوده است و همین اوصاف و گرایشات است که آنان را از یکسو در مقابل اقشار سنتی جامعه و از سویی با دیگر تیپها و لایه های مختلف جریان روشنفکری در تعارض قرار داده است؛ لذا، بیان اوصاف و مشخصات این گروه اجتماعی را می توان به منزله ی نقد و بررسی ضمنی و تلویحی مبانی دیگر حرکتهای روشنفکری در طول یک قرن و نیم اخیر دانست.

 

ادامه مطلب > > > >

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *