از ملی گرایی تا پسا ملی گرایی (مروری بر کتاب فرانسه چیست؟ به کوشش آلن فینکل کراوت)

مازیار مهیمنی 

گر چه آلن فینکل کراوت از همان نخستین سطور کتابش می کوشد از میراث ارنست رنان فرارود به نوعی «پسا ملی گرایی» دست یابد، حاصل شانزده گفت و گوی او با شماری از مهم ترین متفکران و پژوهشگران امروز فرانسه شاید در نهایت، تأییدی باشد بر این اندیشه محوری رنان که تعلق به یک ملت را نه نژاد و زبان واحد، بل اراده هر فرد تعیین می کند. اگر بپذیریم که این اراده در عین حال ضامن وجود و بقای مردم سالاری است، به شکلی دور از انتظار، و به رغم تضاد ژرف تاریخی، دو انگاره ملی گرایی و مردم سالاری به یکدیگر می پیوندند؛ زیرا مردم سالاری نیز تحقق نمی پذیرد و دوام نمی یابد مگر آنکه هر فرد آزادانه برخی محدودیت ها را بر آزادی خویش تحمیل کند. نفرت از مردم سالاری، که به عقیده ژاک رانسی یر اساس در وحشت از برابری و هراس از همگانی شدن تفکر ریشه دارد (نک. رانسی یر، ۲۰۰۵، ۱۰۹- ۱۰۵)، در عین حال واکنشی است موجه به آزادی افسار گسیخته ای که از غیاب همین اراده و همین حسن نیت می زاید.

ادامه مطلب

  > > > >