سینمای شعر
پیر پائولو پازولینی
مترجم: حمیدرضا احمدی لاری
مقدمه:
پازولینی موضعی کاملاً متفاوت از نوشته های اولیه ی متز دارد – موضع او، بیشتر به سوی نوعی روش شناسی برای کشف راهبردهای اسلوب دار سینمای شعر گرایش دارد تا جستجو برای یافتن نمونه ی اعلای دستور زبان روایت.
یک بررسی کاملاً انتقادی از راهبرد پازولینی را می توان در مقاله استفن هیث در تشریح نشانه شناسی، و اثر کریستیان متز در نشریه اسکرین دانست.
هیأت بویژه با نظریات پازولینی در باب بیانگری مخالف است که تمایز میان فیلم و واقعیت را درهم می شکند….
این متن نخستین بار به زبان ایتالیایی، توسط پیر پائولو پازولینی در ژوئن ۱۹۶۵ در نخستین جشنواره سینمایی جدید پزارو ایراد شده است.
***
گمان نکنم بعد از این دیگر نتوان سینما به عنوان یک زبان را بدون به حساب آوردن فرهنگ اصطلاحات نشانه شناسی تعریف کرد. در واقع، مسأله بدین شکل است: گرچه زبانهای ادبی ابداعات شاعرانه خود را به زمینه نهادین یک زبان ابزاری – که در میان همه کسانی که سخن می گویند مشترک است – بنا نهاده اند، به نظر می آید که زبانهای سینمایی فاقد چنین زمینه ای هستند. سینما به دلیل منشأ واقعیش فاقد زبان است که هدف اولیه ی آن تفهیم و تفاهم (یا ارتباط) باشد….
ادامه مطلب > > > >