معصومه بوذری
نمایشنامه ی “عیش و نیستی” اثری گروتسک محسوب می شود: زیرا فاجعه‌ی تراژیک نابودی خودخواسته‌ی بشر، در عمق محتوا، با طنزی مفرّح و خنده آور در ساختار و قالب آن، در هم آمیخته؛ آنهم با زبانی مطایبه آمیز، و شخصیت هایی جذاب که در نتیجه ی اعمال تک‌بُعدی آنها، تمامیِ ابعادِ مختلف مدرنیسمِ قرن بیستمی مطرح و به سخره گرفته می شود: از اندیشه های روانکاوانه ی فروید تا نقدهای ژان پل سارتر و نیهیلیسم نیچه.
> > > >