گفتارها؛ ماهیت هنرها (۲): نقاشی اعتراضی

نقاشی اعتراضی

معصومه بوذری

چرا می گوییم ماهیت هنرها؟ و نمی گوییم ماهیت هنر؟ 

زیرا فلسفۀ هنرها داریم نه فلسفۀ هنر. 

در سلسله یادداشت هایی کوتاه سعی داریم به ماهیت هنرها نیم نگاهی داشته باشیم. و اکنون: “نقاشی اعتراضی”

نقاشی اعتراضی در ایران:

در ایران نقاشی اعتراضی از پیش از انقلاب جای خود را باز کرده بود هم در گالری ها و هم در دیوارهای شهر. و نقاشی انقلابی هم پس از انقلاب برای خود هویتی و تشخصی پیدا کرد؛ هرچند طی چند تغییر و تحول از گوناگونی عقاید و ایدئولوژی های انقلابی به یک ایدئولوژی مشخص و دارای حمایت حکومتی. بیانگری هایی که پیشتر تحت اعتراضات هواخواهان ایدئولوژی های سوسیالیستی، و همچنین کمونیستی، و نیز بنیادگرایی شیعی بود، طی سال های بعد از انقلاب به اشکال مختلفی از هنر مدرن و انقلابی بدل شد. آثار سال های ابتدای پس از انقلاب هنرمندانی همچون عبدالحمید قدیریان، حسین خسروجردی، کاظم چلیپا، ربابه فنایی شیخ الاسلامی نمونه هایی از این روند هنر انقلابی است. حسین محجوبی امّا همچنان هنوز هم با اسب ها و درختان باریک و بلندش اعتراض خود را به بشر معاصر که از طبیعت دور شده و به ماشینیسم رو آورده است بیان می کند.

ادامه مطلب

گفتارهای چیستی ها:

clear answers for common questions > > > >