نقش خاطره انگیز خیابان های تهران با قلم مسعود کیمیایی
گذری در رمان “سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند”
معصومه بوذری
گاهی می شود در خیابان های یک شهر گذر کرد بی حضور در آن شهر؛ و صرفاً از خلال تصاویری جاندار که هنرمندان (نویسندگان، یا فیلمسازان و…) به تماشا گذاشته اند؛ مثل تصاویر روشن و واضح بلوارهای پاریس در آثار بالزاک، یا خیابان های سن پترزبورگ در آثار داستایفسکی، تولستوی و گوگول، و کلاً رمان های رئالیستی.
مسعود کیمیایی هنرمندی است که همواره سعی داشته شهر تهران را، با جزئیات کامل، و مرام و منش مردمان آن، در آثارش نشان دهد. از محمد تهامی نژاد، استاد پیشکسوت سینمای مستند ایران، نقل است: “… شهر تهران تا قبل از مسعود کیمیایی و نسل او، هویت چندان مشخصی نداشت…” که منظور نسل موج نوی سینمای ایران است.
کیمیایی در آثار خواندنی اش نیز، تصویری مستند و ماندگار از تهرانی ها و خیابانها و مکانهای تهران ارائه می کند.
در رمانِ “سرودهای مخالف ارکسترهای بزرگ ندارند”، که سومین رمان اوست، طی پرسه زدن های آدم های داستان در خیابان های تهران، حسی نوستالژیک از خیابان ها و مکان ها ابراز می کند.
ادامه مطلب
*این یادداشت، قبلاً در انسان شناسی و فرهنگ منتشر شده است. > > > >