به نام خداوند هستی بخش

 

همراهان گرامی،

با سلام

یک سال دیگر با امید به فردایی بهتر سپری شد. ما که از نیمۀ اسفند ماه ۱۳۹۶ کار خود را آغاز کرده ایم همچنان به آینده امید داریم. هدف اصلی ما در سال ۱۴۰۰ همچنان تولید محتوای آموزشی خواهد بود که به مرور تقدیم می نماییم. برای یکایک شما مخاطبان گرامی سالی سرشار از بهروزی و اندیشه ورزی آرزو داریم.

 

حامد درودیان

 

***

 

آمده ایم که بمانیم، نظری بیافکنیم، برویم

روی این پل نگاه ما می ماند و بس

روی این پل چیزی می ماند که در هیچ زبانی نام ندارد

و نامش را هیچکس نمی داند

و همه شناخت داریم که هست

چیزی که شاید معنایش نزدیک باشد به تأثیر، به اثر، به یاد

چیزی شبیه بوی باد صبا که در نگاه شاعران خوش خبر است

وقتی که چشم ها و نگاه مان یگانه باشد با هستی و نظر کنیم به منظر همیشۀ طبیعت

چیزی شبیه جانی که خود روح بخش است:

«دم عیسی است که با باد سحر می‌گذرد» (عطار)

 

معصومه بوذری

 

***

 

بهار دامن زیبای خویش را گسترد

و صدهزار غزل بر لبان بلبل ها

به صدهزار ترنم دوباره جاری کرد

 

صدای باد چه زیبا میان گیسوی بید

فضای ساکت شب را_که روح خاموشی ست_

پر از طنین خوش نغمه ی بهاری کرد

 

عروس سال که تاج شکوفه بر سر داشت

و قامتش به گل و ارغوان مزین بود

به مجلس چمن و سرو و لاله داخل شد

 

ز حسن روی خوش و موی مجلس آرایش

هزار غنچه گریبان خویش چاک زدند

هزار چلچله شیدای آن شمایل شد

 

به دست دایه ی ابر بهار در نوروز

زمین چو لعبتکی، سبز جامه بر تن کرد

هوا چو مشک فروشان مشام جان پرورد

 

خروش چشمه و موسیقی زلال نسیم

به عاشقان خبر وصل دلبران را داد

صبا پیام خوش آشنا به گوش آورد

 

بهار دامن زیبای خویش را گسترد

هزار خرده ی مینا به آسمان پاشید

شب از ستاره درخشان شد و امید دمید

 

ز یمن آمدن این بهار رویایی

تمام آهوکان جفت خویش را جستند

دل رمیده ی ما هم به یار خویش رسید

 

منیژه پورعلی (نوا)