از جشن عروسی تا مدرسه موسیقی
نظام استاد شاگردی و تغییرات در روش های انتقال سنت در هنر شعری – موسیقایی عاشیقی
بهرنگ نیک آئین
ساسان فاطمی
امروزه عاشیق ها به عنوان نوازنده، خواننده، شاعر و برخی اوقات، راوی داستان های عاشقانه و حماسی در عروسی های سنتی ترک زبانان ایران، نقش های مهمی برعهده دارند. این کنشگران آیینی، نیازمند فراگیری مهارت هایی برای اجرای شعر، موسیقی، داستان ها و همچنین مدیریت مراسم و مخاطبان خود هستند. در این مقاله، نحوه انتقال سنت در هنر عاشیقی مطالعه خواهد شد. روش تحقیق کیفی است و داده ها در طول کارمیدانی و حضور در میدان با مشاهده و مصاحبه به دست آمده اند. در اینجا با معرفی روشهای متأخر انتقال سنت، تغییرات ایجاد شده در روش های فراگیری مهارت های لازم برای عاشیق شدن بررسی می شود. یافته های این تحقیق نشان میدهند که به طور سنتی یک عاشیق، مهارت های لازم برای اجرای هنر خود را به صورت غیررسمی و در عروسیها فرامی گیرد و فرهنگ پذیر می شود. اما تغییرات اخیر در نظام انتقال سنت، یعنی جدا شدن فرایند یادگیری عاشیق از عروسیها، منجربه کنارگذاشته شدن برخی گونه های شعری و موسیقایی، عدم آشنایی عاشیق با بستر اجرایی و ناتوانی او در برقراری ارتباط فعال با مخاطبانش شده است. این تغییرات، منجر به ورود ارزش های هنری جدید به توی ها می شود؛ ارزش هایی که بیشتر بر بخش های موسیقایی نظام تأکید دارند، سلیقه هنری مخاطبان را نیز تحت تأثیر قرار می دهد و با ارزش های سنتی حاضر در توی و مخاطبان سنتی توی ها در تضاد و تنازع است.
ساسان فاطمی – بهرنگ نیک آیین > > > >