فلسفه هنر سید حسین نصر

نوشته: الیوت دیوتش

ترجمه: امیر مازیار

اگر دین مورد اذعان نصر به “سنت گرایان” قرن بیستم، فریتهوف شوان، آناندا کوماراسوامی و رنه گنون نبود شاید چنین گمان می بردیم که نصر – بی هیچ هشداری – دارد از دورۀ فرهنگی – تاریخی کاملاً متفاوتی با ما مواجه می شود. نصر به رغم پیشینه اش در سنت اسلامی مبتنی بر فرهنگ ایرانی، از حکمت خالده، سخن می گوید و آن را ارج می نهد؛ حکمتی که ترکیبی است عرفان فلسفیِ شبه (علم فلوطینی با آن چه او حکمت سنتی می خواند. نصر در توضیح مفهوم Scientia Sacra) می نویسد:

“اگر پرسیده شود که مابعدالطبیعه چیست، پاسخ اولیه این خواهد بود که مابعدالطبیعه علم به حقیقت است یا دقیق، معرفت به طرقی است که انسان بواسطۀ آن طرق قادر خواهد بود میان حقیقت و وهم تمایز بگذارد و اشیا را آنگونه که هستند یا ذات اشیا را بشناسد که به این معناست که نهایتاً اشیا را در مرتبه ربوبی بشناسد. معرفت به آن اصل که در آن واحد، واقعیت مطلق و نامتناهی است، لب لباب مابعدالطبیعه است.

ادامه مطلب

  > > > >