مطالعه صورت‌بندی مؤلفه‌های آثار نقاشی زنان در ایران در دهه‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰
دکتر جواد علیمحمدی اردکانی
مرجان ادراکی
هدف از این پژوهش شناخت مؤلفه های نقاشی زنان در دهه های ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ است. بیشک، گشایش فضای هنری برای فعالیت‌ِ زنان و افزایش شمار زنان نقاش میدانی برای شناسایی این فضا فراهم می آوَرد. در این پژوهش، از نظریه جیمز پل جی و روش تحلیل متن او استفاده شد. جامعه آماری شامل دَه زن نقاش معاصر است: پنج هنرمند از فعالان دهۀ ۱۳۷۰ و پنج هنرمند از دهۀ ۱۳۸۰. از هر هنرمند دَه اثر، بر اساس روش تحلیل متن، برگزیده و تحلیل شد. بر اساس داده ها و نتایج این پژوهش، آثارِ این نقاشان معاصر ایرانی تقریباً دارای مؤلفه‌های مشترکی است؛ این مؤلفه‌ها از تجربیات همسان زنان هنرمند در جامعۀ ایرانی سرچشمه می‌گیرد.
—————————————-
*توضیح تصویر شاخص این صفحه:
۱۳۲۱- (رنگ و روغن، ۴۸*۴۳)
اولین کلاس آزاد نقاشی در ایران – از زندگینامه (علی اصغر پتگر)
“او در عین حال که حرمت استادان را پاس می داشت، از نظام آموزشی و شیوهٔ تدریس محافظه کارانهٔ آن ها چندان خرسند نبود، لذا به محض دریافت مدرک لیسانس به اتفاق برادرش جعفر، اولین کلاس آزاد نقاشی در ایران را درخیابان نادری- کوچه نوبهار- در سال۱۹۴۰ -۱۳۱۹ پایه‌گذاری کرد، که بعدها محل دیدار بسیاری از هنرمندان از جمله : اسماعیل آشتیانی، علی اکبر صنعت زاده، حسین خان شیخ، صادق چوبک، منوچهر ویشکایی، وارطانیان، منوچهر شیبانی، جلیل ضیاپور، جعفر شریعتمداری (درویش)، صادق هدایت، نوشین، سیمین بهبهانی، سیمین دانشور، رهی معیری، پروین اعتصامی، شین پرتو، شهریار، نیما، و بزرگ علوی شد. به علت حضور او به عنوان معلم در هنرستان بانوان، دختران تهرانی به آموزشگاه آزاد او هجوم آوردند. کارگاه او را نیز اولین کلاس آزاد نقاشی بانوان در ایران می‌دانند؛
و با توجه به سال تأسیس (۱۳۱۹) او را باید از جمله اولین خدمت گزاران به فرهنگ بانوان در ایران جدید دانست.” [منبع: http://a-petgar.com/fa_IR/Pages/Images/27]
> > > >