فلسفه و هنر

دکتر عبدالحسین زرین کوب

اگر افلاطون در قرن ما می زیست شاید بجای آنکه بر سردر باغ آکادمی خویش بنویسد: «هرکس هندسه نمی داند اینجا نیاید» بهتر آن می دید که این عبارت را نقش کند «هرکس اهل فلسفه نیست به قرن ما تعلق ندارد». زیرا قرن ما با وجود نگرانی ها و سرگشتگی های بسیار خود، باوجود گیجی ها و گمراهی های مخصوص خویش، قرن فکر و فلسفه است.

انسان قرن ما یک درد عمده دارد: درد فلسفی. و برای آن یک درمان عمده می جوید: درک حقیقت. مسأله “شکم” با آنکه از دیرباز همواره به مثابه یک “معمای غول آسا” مایۀ وحشت و نگرانی انسان بوده است هرگز مثل مسألۀ “حقیقت” و مسألۀ “عقل” موجب ناراحتی او نشده است.

پیشرفت علم، انسان قرن ما را به بن بست اسرار کشانیده است و اکنون وی چاره ای ندارد جز آنکه سر را بر در و دیوار رازها بکوبد و با شوق و التهاب دردمندانه ای بکوشد که از این شب تاریک راه بیرون برد.

 

ادامه مطلب > > > >

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *