۲ دیدگاه برای “منافع ملی و بی افقی آینده کشور!”

1. با احترام به کوشش نگارنده لکن از حیث دردمندی عرض می‌شود که موضوع «شکاف فرهنگی» را این روزها به کرات می‌شنویم اما این حقیر لااقل هنوز نتوانسته‌ام مسئله را به وضوح درک کنم. قرابت یا تفاوت این مسئله با مسائلی شبیه به این که پیش‌تر از سوی دیگران مطرح شده است چیست؟ منظور از شکاف فرهنگی چیست؟ شکاف بین دو فرهنگ است ؟ چیزی مانند شکاف نسل‌ها که در دههٔ هفتاد مد غالب شده بود؟ یا شکافی است که در میان یک فرهنگ رخ داده و ما در برزخ این شکاف در بی‌فرهنگی سر می‌کنیم؟ این مفهوم «شکاف فرهنگی» همچنین مرا به یاد شبیخون فرهنگی می‌اندازد که این از داخل و آن از خارج به تخریب فرهنگ به عنوان چیزی پسندیده (نه فقط فرهنگ به عنوان گزارش وضعیت حال موجود ما) می‌پردازد. با توجه به گستردگی حوزهٔ فرهنگ،‌ لازم است طرح موضوع با بیانی شفاف‌تر به آشکارسازی خطرات پیش رو بپردازد تا اگر راه حلی هم هست شفاف ارائه شود.

   پاسخ دادن

   • با تشکر از شما، باید بگوییم که که در این یادداشت کوتاه، مجال توضیح بیشتر نبوده است. منتهی جهت فکری دکتر عبدالکریمی را که دنبال کنیم متوجه می شویم که ایشان، به هر دو طیفی که در ایران امروز همزیستی دارند، به طور یکسان می نگرند. ایشان از هر دو طیف انتظار دارند این موقعیت خطیر را درک کنند و برای همدلی و درک دیگری گام بردارند. مسأله ی دیگری را آیزایا برلین نیز مطرح می کند. دیدگاهی که به پلورالیسم منتهی می شود نه مونیسم. مختصری که بنده ذیل یادداشت دکتر علایی مرقوم داشتم نیز حاوی همین مطلب بود که این تفاوت فرهنگی چیزی است قابل حس، در همین اطراف خودمان. چندان دور نیست. تفاوت منش و روش زندگی. تفاوت زندگی پنهانی و خارج از عرفی که خودش به عرف تبدیل شده؛ و بخش عظیمی از جامعه را دربرگرفته. و امثالهم. این به شبیخون فرهنگی گمان نکنم هیچ شباهتی داشته باشد. و اینکه می فرمایید گستردگی حوزۀ فرهنگ، بله؛ درست است. حوزۀ فرهنگ بسیار گسترده است. امّا می توانیم تمام نمودهای فرهنگی را ذیل نحوۀ زیست و تجربۀ زندگی افراد در طبقات مختلف اجتماعی ببینیم. بنابراین فرهنگ در شکل زندگی ها نمود می یابد.
     امیدوارم پاسخ قانع کننده ای عرضه داشته باشم.
     با سپاس از طرح این مسأله.
     و با احترام، بوذری

     پاسخ دادن