کارناپ و نقش وی در فلسفه تحلیلی
فائزه برزگر تبریزی
فلسفه تحلیلی را، که از اواخر قرن نوزدهم شکل گرفت و تا اواسط قرن بیستم به اوج خود رسید، می توان مبتنی بر سه رویکرد کلیدی دانست: تجربه گرایی با تمرکز بر “اصل تحقیق پذیری”، توجه به منطق به مثابه ی یک ابزار، و تحلیل زبانی.
کارناپ یکی از مهمترین متفکرانی است که با تمرکز بر این سه رویکرد، نقش تعیین کننده ای در پیشرفت و کارآمدی فلسفه ی تحلیلی داشته است. هدف این پژوهش بررسی تأثیر متفکران بزرگی همچون فرگه، راسل و ویتگنشتاین بر “تفکر تحلیلی” کارناپ و سپس بیان تأثیر رویکرد وی بر کارآمدی فلسفه تحلیلی در سه محور اصلی آن است. در نهایت، تلاش شده است با بیان تفصیلی و نوآوری های وی در این سه محور، خوانش جدی تری از فلسفۀ تحلیلی ارائه شود.
> > > >