مناقشۀ ناباکوف – ویلسون گالیا دایمنت  ترجمه امید مهرگان هنر در برابر مسئولیت اجتماعی و اخلاقی مشهور است که ویلسن از لولیتا خوشش نمی آمد، در نامه ای به ناباکوف به شیوه ی رک و راست مخصوص خودش درباره ی آن گفته بود: «[از لولیتا] کمتر از هر آنچه از شما خوانده ام خوشم می […]

آنچه در پی می آید خود حاصل ایده ای است به منظور ارتباط میان ساحت فلسفه و تفکر با دنیای درام. اینکه بیاییم از بیانات اعضای گروه فلسفی تیرداد ، که در «وبلاگ چیستی ها» (http://chistiha.blogfa.com) آرشیو شده است، جملاتی را برای اندیشیدن برگزینیم؛ و پس از دست ورزی روی مفاهیم آن گفتارها، و مشقی […]

چرا شاهنامه آخرش خوش است؟ سجاد آیدنلو گستردگی و تنوع خیره کننده دامنه مطالعات و نوشته های ایران شناختی شادروان استاد ایرج افشار و در کنار آن، مهر فروزان ایران در نهاد جان ایشان سبب علاقه و نیز توجه پژوهشی استاد به فردوسی و شاهنامه بود و چاپ یک کتاب مرجع بسیار ارزشمند (کتاب شناسی […]

از مسخ کافکا تا آنتروپی پینچون رزمری جکسن ترجمۀ روبرت صافاریان باید در اینجا از هر سخنی که اندیشه ی سوی دیگر، اندیشه ی مسخ را به ذهن می آورد، به عنوان سخنی دقیقاً مقتضی، استقبال کنیم. توماس مان، دکتر فاستوس   در مقابل ادبیات «افسانه ای» جی. آر. آر. تالکین، سی.اس. لوییس و تی. اچ. […]

شهرزادکُشی؛ جستاری بر تولد داستان نو ایران از شهرزادگی شهریار مندنی پور از چشم غربی، ادبیات جهان جنوبی – یا به عبارت منسوخ شده جهان سوم همانند صنعت بازمانده شده آن است. این تصور در میان منتقدان کشورهای عقب مانده هم کم و بیش رایج است. قصد من در این مقاله این است که تلاش […]

مرگ تراژدی و تولد عقل گرایی ابوالقاسم ذاکرزاده ماریا ناصر تعریفی که نیچه از تراژدی به دست می دهد، هیچ گونه قرابتی با معنای متداول آن در تاریخ و به ویژه در عصر حاضر ندارد. در واقع نیچه تراژدی را نگاهی هستی شناسانه به حیات انسانی می داند. تفسیر نیچه از تراژدی بر فلسفه شوپنهاور […]

تأثیر شاهنامه بر افسانه های جهانی دکتر محمد جعفری قنواتی در این نوشتار، به منظور نشان دادن تاثیرات داستان ها و افسانه های حوزه ایران فرهنگی بر افسانه های جهانی، داستان گشتاسب و کتایون از شاهنامه فردوسی را انتخاب کرده ایم و با استناد به روایت های نقالی و گفتاری موجود از این داستان، علاوه بر […]

«مسأله مرگ» و روایت هنری: دربارۀ “مالون می میرد” اثر ساموئل بکت آرش نراقی ساموئل بکت در مالون می میرد ما را چشم در چشم مرگ می کند. او ما را در زورق نگاه پیرمرد داستانش می نشاند، و آرام آرام به سوی مردابهای مه آلود تجربه مرگ می راند. ما تجربه مردن را با پیرمرد […]

  اصالت و رسالت ادبی در دهه چهل (۱)  نوشته زهره روحی     «به یاد محمد نفیسی و به پاس دوستی هزار ساله‌مان …» نقد ادبی، در صورتی پاسخ مناسبی است به هستی‌شناسی انسان، که به شرایط تاریخی، اجتماعی و سیاسیِ زمانه‌ وفادار باشد. در این حالت، سکونت‌گاهش به لحاظ عاطفی، منابع ادبی ـ تاریخیِ […]