خرد هرمنوتیک

بابک احمدی

واژه ی لاتینی Interpretatio که تأویل را در برابر آن به کار می بریم، از همان آغاز کار، دشواری می سازد. تبار این واژه Interpres بود، کسی که میان دو مکان در آمدوشد باشد. پس واژه ی Interpretation را – که امروز در زبان های اروپایی به معنای تأویل به کار می رود – می توان رفت و آمد میان دو عامل یا دو متن دانست؛ و ژاک دریدا که تأویل را «سرگردانی میان دو یا (معمولاً) چند متن» خوانده به بیراه نرفته است. واژه ی لاتینی مورد بحث ما نخست به معنای توصیف به کار می رفت و سپس به معنای کشف چیزی پنهان: کشف راز متن، معنا یا معناهای درونی و پنهان متن. کاربردهای متفاوت رایج در زبان های اروپایی امروز نمایانگر گونه ای کنش است که معنا را نمایان کند، یا بیافریند. یک کامپیوتر داده ها را «تعبیر» می کند؛ نوازنده ی سازی تک یا یک رهبر ارکستر قطعه ای موسیقی را اجرا می کنند؛ مترجمی متنی را از زبانی به زبان دیگر ترجمه می کند؛ کار غیبگویی یونانی این بود که اراده ی خدایان را توضیح دهد، این همه واژگانی هستند در برابر Interpretation.

ادامه مطلب > > > >