دکتر قطب الدین صادقی
موضوع تئاتر مقاومت مبحث تازه ای نیست؛ هرچند بحث نظری درباره ی ان در ایران به نظرم کاملاً تازه می آید. در ابتدا لازم است اشاره شود که تئاتر سیاسی با تئاتر مقاومت فرق بسیار دارد و از آن متفاوت تر، تئاتر تبلیغاتی است.
تئاتر سیاسی به گونه ای انتقادی و مباره، رابطه ی فرد فرهیخته و معترض و آگاه را با جامعه و نظامی که بر او حکومت می کند توضیح می دهد؛ مناسبت هایش را شرح می دهد و دلایل انتقاد آمیزش را نسبت به ناهنجاری ها و نابرابری های اساسی جامعه به روشنی ارائه می دهد و آنها را در پرتو نگرش مترقیانه به نقد می کشد.
در حالی که تئاتر مقاومت ارتباطی به رابطه ی فرد روشنفکر یا معترض با نظام ندارد و مسائل و ارزش های اجتماعی را از منظر انتقادی نمی نگرد. بلکه این تئاتر نشان دهنده ی رابطه ی کل جامعه است با نیرویی که از بیرون آن را تهدید می کند. پس ای دو مقوله از پایه متفاوتند و نباید آنها را یکی دانست….
> > > >