لیلیت تریان و نگاه به حجم

محمدرضا اصلانی

من…

خوب نیست آدم از خودش شروع کند، اما حاشیه معمولا قدرت متن را روشن می­کند.

من از بسیاری معلمان که داشته­ ام، می­توانم گفت سه تن را معلم خودم می­دانم.

دو تن، متأخر: مصطفی فرزانه._ که خدایش هر جا هست نگه دارد.

دیگری: فریدون رهنما._که خدایش بیامرزاد.

یک تن اما، پیش از دو تن: خانم لیلیت تریان.

من به واقع از او نگاه کردن به حجم را یاد گرفتم. نگاه کردن به شیء. پیدا کردن سطح­ها و حجم­ها. و اینکه چطور سطح­ها حرکت می­کنند، و حجم را می­سازند. به حرکت درآوردن شیء و حجم. پیدا کردن سطح­ها در حجم. چطور حجم­های پر و خالی، فضا را می­سازند. ظاهرا اینها را نوعی آموزه­های کاربردی زیبایی­شناختی می­انگارند. اما اینها ­در واقع نوعی جهان­بینی است. نگره است، تا بخشی از مفاهیم کاربردی هنر.

این بزرگ­ترین آموزه­ای بود که در سراسر زندگی­ام به من نگاه فلسفی کاربردی، نگاه زیبایی­شناختی، و نگاه به هنر داد. چه در کلام، چه در نقاشی، و چه در سینما، کتاب اولم، درشعر، بیشتر از همه در واقع مدیون آموزه­های عملی اوست. که بدون اینکه من بخواهم، یکی از راه­اندازان و راهگشایان موج نوی شعر فارسی شد؛ در دهه چهل و بعدتر به شعر حجم تعبیر شد؛ و هنوز هم برایم راهگشاست.

ادامه مطلب

منبع:

کانال تلگرامی محمدرضا اصلانی (https://t.me/Aslani_Cinepoet) > > > >