نشانه شناسی نگاه

حمید رضا شعیری

خلاصه ی متن سخنرانی

چرا موضوع نگاه را انتخاب کردیم؟ برای اینکه قبل از شروع گفتگوی کلامی، یکدیگر را می بینیم. قبل از اینکه هر نوع تعاملی با دنیا داشته باشیم، یا دنیا با ما داشته باشد، دیدن شکل می گیرد. دیدن امری است نشانه ای؛ به دلیل اینکه ما را با جهان پیرامون ارتباط می دهد. دو بحث پیش روی ماست: یکی اینکه ما مسئول دیدن هستیم؛ اما به میزان همین مسئولیت، دیده می شویم. یعنی سوژه ای ما را می بیند؛ بنابراین این رفت و آمد بینادیداری بدون اینکه متوجه باشیم در زندگی روزمره ما وجود دارد. این دیدن و سوژه دیدن، شدن، شرایط معنایی را ایجاد می کند. بحث من درباره این است که دیدن چیست و این دیدن ها چگونه معنادار می شود.

نگاه همواره یک فرازبان است؛ چون – بدون کلام – گفتگو می کند و ایجادکننده تعامل است. نگاه اطلاعات را از منبعی به منبع دیگر انتقال می دهد. نگاه به سادگی و به تنهایی می تواند به شما بفهماند که منظور من چیست، چه حالت و روحیه ای دارم… خوشحالم یا ناراحت، فعالم یا غیرفعال و… . همه اینها از طریق نگاه منعکس می شود. اینک سعی بنده بر این است تا بتوان یک نوع شناسی از دیدن ارایه دهم. برای روشن نمودن موضوع تا کید بیشتر من بر عکس خواهد بود و از تعامل دیداری در عکس سخن خواهم کرد.

ادامه مطلب > > > >