نقد شعر “تا انتها حضور”، اثر سهراب سپهری، از منظر رشد روانی سوژه در روان کاوی لاکان
عبدالرضا سعیدی
ژاک لاکان، روان کاو فرانسوی معاصر، در گسترش مفاهیم نظریه زیگموند فروید سهمی بسزا دارد. او دیدگاههای فروید را درباب ناخودآگاه پذیرفت و آن را گسترش داد و گفت ضمیر ناخودآگاه ساختی زبان مانند دارد.
این سخن لاکان، که تحت تأثیر نظریات زبان شناسی فردینان دوسوسور نیز هست، راهی نوین در پژوهش های روان کاوی باز می کند. او روند رشد یک کودک را از بدو تولد تا بزرگسالی در چارچوبی از شناخت روان و زبان و با اصطلاحاتی نظیر “ساحت خیالی”، “ساحت نمادین”، “فاز آینه”، “نام پدر”، و “ابژه دیگری کوچک و بزرگ” تبیین می کند.
هدف از نگارش این مقاله نقد و بررسی شعر “تا انتها حضور” از منظر رشد روانی سوژه در نظریه “کلمات”، “گفت”، “واژه”، “صحبت”، و درون مایه اصلی این شعر (پدید آمدن دگرگونی به سبب حضور زبان) که اساس نظریه لاکان، یعنی زبان، را القا می کند این نتیجه حاصل شده است که این روش برای بررسی این اثر کاربرد دارد….
منبع: http://naghdeketab.ir/files/site1/files/49.pdf
شعر: “تا انتها حضور” – سهراب سپهری
امشب
در یک خواب عجیب
رو به سمت کلمات
باز خواهد شد
باد چیزی خواهد گفت
سیب خواهد افتاد
روی اوصاف زمین خواهد غلتید
تا حضور
وطن غایب شب خواهد رفت
سقف یک وهم فرو خواهد ریخت
چشم
هوش محزون نباتی را خواهد دید
پیچکی دور تماشای خدا خواهد پیچید
راز سر خواهد رفت
ریشه زهد زمان خواهد پوسید
سر راه ظلمات
لبه صحبت آب
برق خواهد زد
باطن آینه خواهد فهمید
امشب
ساقه معنی را
وزش دوست تکان خواهد داد
بهت پرپر خواهد شد
ته شب یک حشره
قسمت خرم تنهایی را
تجربه خواهد کرد
داخل واژه صبح
صبح خواهد شد > > > >