کاربردشناسی نشانه های آوایی در نظام معنایی قرآن
(تحلیل موردی سوره مرسلات)
ابراهیم فلاح
سجاد شفیع پور
آواهای یک واژه از نگاه نشانه شناسی واحدهای بی مفهوم نیستند بلکه نشانه هایی اعتباری از مدلول های معنایی و قرائن متصل لفظی هستند که در جهت فهم بهتر مقصود گوینده نقش دارند. دانشی که عهده دار تبیین ارتباط آوایی – معنایی است، معناشناسی آوایی نامیده می شود. قرآن کریم به عنوان قسمتی از معماری سخن از نشانه های آوایی در زمینه های مختلف جهت فهم بهتر مقصود خود بهره برده که لازم است انواع و کاربردهای آن ها تبیین گردد تا فهمی دقیق تر از مفاهیم قرآنی صورت گیرد. انواع به کار گیری نشانه های آوایی در نظام معنایی در قرآن را می توان در سه سطح: شناخت لحن در سطح افقی، فهم دقیق مدلول و تصویرسازی ذهنی مفاهیم برای مخاطب متصور دانست.
این پژوهش با عنوان “کاربردشناسی نشانه های آوایی در نظام معنایی قرآن تحلیل موردی سوره مرسلات” قصد دارد تا با روش تحلیلی و به شیوه ی کتابخانه ای ابتدا به تبیین دانش معناشناسی آوایی در سطح قرآن بپردازد و انواع کاربردهای نشانه های آوایی و ارتباط آن ها با معنا را با بررسی مواردی از سوره مرسلات در قرآن تبیین کند. نتایج به دست آمده نشان خواهد داد که نشانه های آوایی در نظام معنایی قرآن در تصویرگری حوادث عظیم قیامت و کیفر مجرمان، همچنین در تصویرسازی حال مؤمنان در سوره مرسلات سهمی سترگ دارند.
ادامه مطلب > > > >