متن و خوانش متن

سُلومیت ریمون – کنان

ترجمه ابوالفضل حری

نقش خواننده

«چگونه متون را با خوانش آنها خلق می کنیم» – این عبارت که عنوان بخشی از کتاب نقش خواننده اثر اومبرتو اکوست – فرمول بندی افراطی گرایشی به حساب می آید که در ده، پانزده ساله ی اخیر فراوان به گوش خورده است. در حالی که ناقدان جدید آنگلو امریکایی و ساختارگرایان فرانسوی، متن را در نظر کم و بیش شیئی خودبسنده میان متن (Autonomous Object) در نظر می گیرند، جهت گیری جدید بر روابط دوسویه و خواننده تأکید می ورزد:

“یک متن زمانی پا به هستی می گذارد که قرائت گردد و اگر قرار است مورد بررسی هم قرار گیرد، باید از منظر چشمان خواننده به آن نگریست”.

(آیزر، ۱۹۷۲، صص ۲-۳)

تصور بر این است که متن مکتوب واجد وجهی عملی (A Virtual Dimension) است که خواهان ساختار متن نامکتوب خواننده است (آیزر، ۱۹۷۴، ص ۳۱). این وجه عملی متن مکتوب به خصلت پویای فرآیند خوانش منسوب بوده و دست خواننده را نیز در این فرآیند تا حدودی باز می گذارد…

ادامه مطلب

  > > > >