آژاکس برنده است یا بازنده؟
گفتگو با قطب الدین صادقی و آتیلا پسیانی، دو کارگردان آژاکس
نمایش: – برای شروع مطلب از هر دو کارگردان نمایشنامه آژاکس خواهش می کنیم توضیه دهند که به چه دلیل نمایشنامه ی آژاکس را در این روزگار، در این موقعیت و در فضای امروز برای نمایش انتخاب کرده اند؟
پسیانی: – منطبق شدن آنرا بر زمان که نمی دانم. آنرا به عهده ی تماشاگران بگذاریم. امّا علت انتخاب این نمایشنامه این است که متن را دوست دارم. بخاطر عشقی که در عصیان آژاکس بر علیه منطق هست. منطق دودوتا چهارتایی دموکراسی یونان. برای اینکه متن زیبای خیلی کلاسیکی دارد ولی کمی غیر انسانی است. به اعتقاد من عصیان آژاکس، عصیانی خیلی انسانی است که از روی غرایز و عواطف است. در این متن چیزهای دیگری نیز هست از قبیل کشمکش هایی که آژاکس (و با شکل منطقی دموکراسی یونان) دارد. تضادی که شخصیت آژاکس با شخصیت ادیسئوس دارد. اگر ادیسئوس را به عنوان نماینده ی بارز دموکراسی یونان قبول داشته باشیم. او کسی است که کاملاً در مقابل آن نوع دموکراسی سر تعظیم فرود می آورد.
نمایش: – چرا فکر می کنید مسأله ی دموکراسی یونان در موقعیت امروز ما باید اینقدر مطرح باشد؟ چون نمایشنامه امروز روی صحنه رفته؛ چرا ما باید به دموکراسی یونان بپردازیم؟
پسیانی: – دموکراسی یونان را در گیومه به کار می بریم، به دلیل همان قضیه که گفتم و به عقیده ی من کمی منطق غیر انسانی دارد…
ادامه مطلب > > > >