تری ایگلتون

ترجمه مازیار اسلامی

در اوایل قرن بیستم، زیباشناسی خلاق آوانگارد، این باور را که بازنمایی هنرمندانه نزد اثر هنری بازتاب کمتری نسبت به تأثیرات مادّی و نیروهای سازمان دهنده اجتماعی دارد، نفی نمود. زیباشناسی پست مدرنیسم هزل تیره ی این ضد بازنمایی گرایی است. اگر هنر دیگر چیزی را بازنمی تاباند، این بدین جهت نیست که به جای تقلید جهان، قصد دگرگون ساختن آن را دارد بلکه بدین جهت است که دیگر چیزی برای بازتاباندن وجود ندارد. هیچ واقعیتی دیگر به خودی خود، قصه ای جذاب و مجازی نیست. ذکر این نکته که واقعیت اجتماعی به شکلی همه جانبه اصلاح شده است، به این معنا نیست که در آن بت وارگی، لیبیدویی، جزئی نگری و ساختاری شدن زیباشناختی رخ داده است؛ چرا که هنری که بازتاب واقعیت است، دیگر خود را در یک ارجاع پذیری رمزی که از ژرف ترین ساختارهای تب وارگی کالاست، منعکس نمی کند…

ادامه مطلب > > > >