تحلیل نشانه – معناشناختی فرآیند تشخیص در گفتمان ادبی
مطالعه موردی: پاچه خیزک نوشته صادق چوبک
پانته آ نبی ئیان
دکتر حمیدرضا شعیری
در این پژوهش به مطالعه تشخیص به عنوان فرآیندی در درون گفتمان می پردازیم. مطالعه تشخیص، امری جدای از بافت گفتمانی نیست. این فرآیند، وابسته به پیوستار روایت است و اگر در شرایط گسستی و ناپیوستار مطالعه شود معنای صادر شده از آن واژگانی، بسیار محدود و بسته خواهد بود.
دادن مؤلفه ی انسانی به غیر انسان، توصیف سنّتی تشخیص است. با هدف گذر از این محدودیت، ضمن تحلیل داستانی کوتاه از چوبک به عنوان “پاچه خیزک”، در چارچوب روش نشانه – معناشناسی گفتمانی، تمامی عوامل اثرگذار، در ایجاد فرآیند تشخیص را مورد بررسی قرار می دهیم. فرض بر این است که در ایجاد فرآیند تشخیص، کارکرد رخدادی، فرآیند تنشی، نظام فشاره ای و گسترده ای، و عامل گسست از عوامل مهم هستند.
هدف اصلی این مقاله بررسی و تحلیل تشخیص به عنوان امری فرِآیندی، در متن ادبی و تأثیر آن بر کارکرد نظام روایی گفتمان در داستان کوتاه معاصر فارسی می باشد. این فرآیند دوسویه دارد. چنانچه روند مسیر فرآیند به سوی استعلا و افزایش ابعاد انسانی باشد به سمت تشخیص بیشینه ای می رویم و اگر روال، مسیری در جهت افت و کاهش ابعاد انسانی باشد به سمت تشخیص کمینه ای هدایت می شویم.
منبع: https://jolr.ut.ac.ir/article_59414_8444f0002f5c4d21c0cc570eaa132072.pdf > > > >