مؤلفه های کارناوال باختین در رمان نگران نباش
نرگس اسکویی
میخائیل باختین، رمان را نزدیک ترین واقعه ی هنری به کارناوال های مردمیِ جاری در سطح خیابان ها و مکان های عمومی می دانست؛ بدین دلیل که رمان، بیشترین قابلیت انعکاس مساویِ صداهای مختلف انسانی و اجتماعی را در خود دارد و از سلطه ی تک صدایی گفتمان مسلط بر جامعه می کاهد تا آنجا که به واژگونی در نیروهای قاهر فرهنگی، مذهبی، اخلاقی و به سطح آمدن فرهنگ فرودستی و عامیانه می انجامد تا مروج مردم سالاری باشد.
رمان نگران نباش نوشته ی مهسا محب علی، رمانی است که با دستمایه قرار دادن واقعه ی زمین لرزه در ابرشهر تهران، تخیل واژگونی در ابعاد گوناگون و فرادستی جامعه را به طیف های پایین تر و عام تر طبقات اجتماعی، بخصوص نسل جوان، و بروز گفتمان و فرادستی جامعه را به طیف های پایین تر و عام تر طبقات اجتماعی، بخصوص نسل جوان؛ و بروز گفتمان چند صدایی بسط می دهد.
در این رمان، تقریباً تمام نشانه های کارناوال گرایی را می توان جست: گفتمان چندصدایی، زبان عامیان، نسبیت، رئالیسم گروتسک، واژگونی، دیوانگی، خنده ی مرگ و …؛ در مقاله ی حاضر، پس از مروری کوتاه بر ویژگی های کارناوالیته ی باختین، رمان نگران نباش براساس این نظرگاه و ویژگی های آن، تجزیه و تحلیل شده است.
ادامه مطلب > > > >