سمیه خسروی خراشاد
دکتر شهریار شهیدی
این پژوهش به بررسی تطبیقی بین شخصیت های منطق الطیر با شخصیت های نمایشنامه در انتظار گودو می پردازد. هدف از این پژوهش مقایسه تطبیقی بین شخصیت ها، زاویه دید و کنش هرکدام از آنهاست. پرنده ها در منظومه منطق الطیر عزم سفر می کنند و به رهبری هدهد برای یافتن سیمرغ می کوشند و در این راه از هفت مرحله می گذرند. در نهایت فقط سی مرغ به سیمرغ می رسند. در نمایشنامه در انتظار گودو افرادی منتظرند که گودو بیاید و پسرکی از طرف گودو مرتب پیغام می آورد. امّا گودو هرگز نمی آید. در وهله اوّل این سؤال مطرح می شود که آیا به راستی مطابقت یک اثر با محتوای اخلاقی-عرفانی همچون منطق الطیر با نمایشنامه در انتظار گودو با مضمونی ابسورد امکانپذیر است؟ چالش اصلی این بررسی تطبیقی در وجود و عدم وجود معنا و معنویت در زندگی شخصیت های این دو اثر و زاویه دید دو نویسنده بزرگ به دنیای پیش روی بشریت است. این پژوهش با روش های تحلیلی – توصیفی انجام شده است. نتیجه پژوهش این است که شخصیت های عطار در تمام مراحل در تلاش اند ولی شخصیت های بکت منفعل هستند و برای رهای و وصال به آرزوهایشان چشم امید به دیگری بسته اند. شخصیت های بکت واگرا و شکست خورده اند در حالی که شخصیت های عطار موفق و همگرا هستند. در نهایت به این نتیجه می رسیم که ساموئل بکت با نشان دادن پوچی و بی هدفی، وابستگی به مادیات ناشی از عدم وجودِ حقیقت بینی و خودشناسی بشریت را به وحدت دعوت می کند و عطار نیشابوری با نمایش حقیقت و شیرینی دست یابی به وحدت، انسان را از وابستگی به مادیت بر حذر می دارد.
ادامه مطلب > > > >