چگونه آثار ادبی کهن را نمایشی کنیم؟
دکتر قطب الدین صادقی
یکی از رایج ترین و مهمترین روندهای شکل گیری هنر در تاریخ فرهنگ بشر کلاً بر اساس “قدرت زایش” یا دگرگون شدن شکل و محتوای آثار بزرگ و ارزشمند است. به این معنا که آثار بزرگ بنا به جوهر ممتاز، ماهیت والا، و ظرفیت مناسبی که دارند، اغلب می توانند در دوره های بعدتر از خود نیز با پذیرفتن معانی نو، و یا تجربه کردن شکل های تازه، از نو آفریده شوند، کلاً به لباس دیگری درآیند و یا سرمنشأ خلاقیت های متفاوت تری گردند.
رابطه ی هنر نمایش با آثار ادبی کهن نیز در همین چارچوب قابل نمود و بررسی است. در تاریخ تئاتر جهان کم نیستند آثار دراماتیک درخشانی که سرمنشأ و بهانه پیدایش آنها، صرفاً اثار حماسی یا ادبی کلاسیک بوده است.
برای مثال در فرهنگ یونان کهن تراژدی بنامی چون آنتیگون سرمنشأ حماسی دارد. امّا جدا از دهها برداشت مختلف تئاتری که خود یونانی ها از این اثر کرده اند، بعدها رومیان، و پس از رنسانس دهها فرهنگ و صدها نویسنده مختلف از این تراژدی نسخه های دیگری پرداخته اند که هر یک بسیار متفاوت از دیگری بوده اند….
ادامه مطلب > > > >