وقتی نشریات قدیم ۷۰ یا ۸۰ سال پیش تاریخ ایران را ورق م یزنید و برخی مشکلات جامعۀ آن روزها را م یخوانید، ناخودآگاه لبخند تلخی بر لبانتان م ینشیند و به این فکر م یکنید که چرا با گذشت
ای نهمه سال، هنوز این مشکلات رفع نشده است؟ پاسخ ساده است: زیرا هی چگاه ب هطور جدی و عمیق به مسائل پرداخته نشده و تقریباً با بیشتر مشکلات ب هصورت سطحی و مقطعی برخورد
شده است. از طرفی، فساد، ناکارآمدی سیست مهای سیاسی و درس نگرفتن از تاریخ باعث شده که در کشور دور تسلسل پدید آید که تنها منجر به هدر رفتن منابع و ظرفی تهای انسانی، امکانات
و استعدادهای طبیعی و اجتماعی کشور م یشود. متأسفانه در ایران، نظام خویشاوندی هنوز به نحو آزارند های حضور دارد، کشوری که از دیرباز از نظام ایلی و عشیر های م ینالید، در ابتدای قرن
بیس ت ویکم نیز با همان مسئله، اما به شکلی دیگر، روب هروست و با وجود شک لگرفتن نهادهای دموکراتیک، همچون دیروز، با مسائل و مشکلات ریش هداری مانند فساد، عدم شفافیت و نادیده گرفتن
مردم به معنای واقعی دس توپنجه نرم م یکند. برای بررسی چگونگی شک لگیری اعتراض، آشوب، شورش، قیام و جنبش در عرصۀ اجتماع، با سید جواد میری، جامع هشناس و عضو هیئت علمی
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، به گف توگو پرداختیم و تلاش کردیم از منظر جامع هشناسی سیاسی و با نگاهی به تاریخ، به بررسی اعترا ضهای مردم در اشکالی که اشاره شد، بپردازیم…
ادامه مطلب > > > >