سفر به جهانِ دیگر، در سرایشِ کهنِ پارسی بو اوتاس ترجمۀ داریوش کارگر برداشت از مفاهیم بهشت و دوزخ، در قالب شرح سفرهایی به جهان دیگر، ریشه ای کهن در دین ایرانی دارند. در بخشهای به جامانده از اوستا، به ویژه در وندیداد ۱۹ و هادخت نسک ۲-۳، پاره هایی در توصیف سرنوشت آدمی، در […]

روایتی از اسطورۀ آفرینش در ایران مهشید میرفخرایی   بنا بر اساطیر زردشتی، مجموع عمر جهان دوازده هزار سال است که سه هزار سال از آن به آفرینش مینوی و نُه هزار سال به آفرینش مادی می گذرد. در سه هزاره اول، آفرینش امشاسپندان، ایزدان و دیگر چیزها صورت می گیرد یعنی تنها نماد و […]