چالش مفهوم زمان در آیین هندو
دکتر هدیه دلگیر
دکتر طاهره توکلی
انسان همواره با پرسش از چیستی زمان و تاریخ مواجه بوده است؛ از خود می پرسد زمان و تاریخ چیست؟ و ما چه رابطه ای با آنها داریم.
این پژوهش با رویکرد تحلیلی – نظری به پاسخ به چنین پرسشی، در آیین دین هندو می پردازد.
در این آیین، دو الگوی خطی و دوری به چالش کشیده می شود و در نهایت طرح دوری زمان (کاله)، بازنمایی بیشتری دارد.
در زمان دوری، زمان چرخه ای است که درون آن حوادث الف، ب، ج، و… وجود دارند. یک الگو از زمان دوری، الگوی تناسخ است که چرخه زندگی و مرگ است.
در زروان نیز زمان دوری است؛ ولی همانند آیین هندو، به صورت بازگشت ابدی نیست؛ بلکه رجعت به مبدأیی ابدی است.
دوره کامل زمان کرانمند، که دوازده هزار سال است، پس از سه هزار آخر رستاخیز تن روی می دهد و رجعت به اصل است. نوع دوم به زمان، خطی یا آفاقی است.
نکته مهم انگاره خطی، نگاه رشته ای است، که همه چیز یک آغاز و یک پایانی دارند و این دو نمی توانند شبیه هم باشند و امکان جابه جایی آنها هم وجود ندارد.
پژوهش حاضر به بررسی مفهوم زمان در ودا، اتهرودا و اوپه نیشد تقسیمات آن و همچنین مکاتب فلسفی هند پرداخته، نشان می دهد که در نهایت تاریخ (ایتی هاسا)، معنای عام و متعارف و تعریفش در ادیان خطی را از دست داده است؛ زیرا هندوها به دنبال تجربیات تاریخی و حوادث گذشته نیستند، بلکه به دنبال معنا در متون و آموزه های دینی خود هستند.
ادامه مطلب > > > >