انتظام در پراکندگی: بحثی در امنیت ملّی ایران
دکتر محمدرضا تاجیک
تاریخ روایتی مستمر و بلاانقطاع از تولد و حیات بی ممات یک قدرت مطلقه نیست. هر قدرتی با مقاومت قرین است، به بیان دیگر، هر قدرتی اپوزسیون ساز است. وجود همین مقاومت است که از انسداد کامل قدرت جلوگیری می کند. مألا نمی توان به تأمین و تحفظی مطلق و پایدار اندیشید.
هر نوع امنیتی نسبی است. رویکردهای تمامیت نگر ارمغانی جز ناامنی و بحران به همراه نداشته اند. “امنیت مطلق” اسطوره ای است که جز در بستر گفتمان های هیمنه و مرکزیت طلب، امکان نشت و حک نیافته است….
> > > >