بررسی مشابهت های پری و زن جادو در منظومه های حماسی پس از شاهنامه
رضا ستاری
سوگل خسروی
از جمله موجوداتی که در اساطیر، افسانهها و حماسههای فارسی، گاهی همراه با قهرمان حماسای و
در کنار او و گااهی نیاز در تقابال باا او باه ایفاای نقاش مای پردازناد، »پاری « و »زن جاادو « هساتند. در
منظومههای حماسی پس از شاهنامه، گاه این دو با خویشکاریهاای خاود در جایگااه پاری، باه عناوان
ایزدبانوی زایش، برکت و باروری که بازتابی از کهنالگوی »آنیما« میتواناد باشاد و در نقاش و ساویه
م بت خود ظاهر میشوند و یاور و همراه قهرمان هستند، و گاهی نیز در نقش اهریمنی خود که بازتاابی
از سویه منفی »آنیماا « مای تواناد باشاد، همناون زن جاادو و اغاواگر نماود مای یابناد و نقاش مخا رّر و
ویرانگری دارند و میکوشند با اغوای قهرمان و به دام انداختن او، مانع از رسیدن قهرمان به هدفهاای
مورد نظرش شوند. در این مقاله، پس از بحث مختصری پیرامون »پاری « و »زنجاادو « کوشایدیم، نشاان
دهیم که در حماسههای ایرانی، پری همان زن جادو است که گفته شاده بعاد ا ز دیان آوری زرتشات و
متااأثر از اعتقااادات و افکااار زرتشااتی، دچااار دگردیساای شااده، بااه شااکل موجااودی اهریمناای بااا
خویشکاریهای منفی درآمدهاست…