صادق چوبک، ققنوسِ ادبیات ایران
به انضمام کتاب شناسی صادق چوبک
محمد رضا رهبریان
متأسفانه از صادق چوبک (۱۵ تیرمان ۱۲۹۵ – ۱۳ تیرمان ۱۳۷۷) غیر از آثار داستانی، مطالب و دست نوشته های اندکی برجای مانده است. چوبک از هر جهت نویسنده ای خاص و مستقل بود؛ از نظر سبک داستان نویسی، نگرش به جهان داستان، توانایی زبانی و توصیفی و حتی خٌلق و خوی، که شخصی تودار و لب دوخته ای کناره گزین بود؛ هیچ نویسنده ای را نمی توان با او مقایسه کرد و برابر دانست. با وجود پیشتازی و نامداری اش در ادبیات استانی هرگز دچار غرور و تکبّر نشد. او علاقه ای به مصاحبه و مقاله نوشتن و شرکت در محافل نداشت. بنابراین اگر بخواهیم ردّپای او را در آرشیو مجلات و مطبوعات دنبال کنیم، به نتیجه ی قابل توجهی نخواهیم رسید.
همکاری و فعالیت او در عرصه مطبوعات، تنها به مجلات سخن، کاوش و نامه مردم منحصر می شود. شمارِ نوشته های او در هر یک از این مجلات به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد…
ادامه مطلب > > > >