نگاهی متفاوت به «گفتمان شریعتی»
«نگاه انسانی و فراجنسیتی شریعتی»
دکتر ناهید توسلی
به رغم آنانی که شریعتی را تا حد ایدئولوگ» بودن، که محترمانه تر و دوستدارانه تر از دیگرانی ست که او را به بسیاری خصلت های برگرفته از ذهنیت متصلب و متعصب شان، که برچسب روشنفکری نیز به آن افزوده اند، متهم کرده اند، دیدگاههای شریعتی را می توان به عنوان
گفتمان»، با همان مفهوم و معنای: «پرداختن مفصل و جزء به جزء یک موضوع در قالب نوشتن یا گفتن به بیانی دیگر، به کار بردن زبان در گفتار و نوشتار، بهر پدید آوردن معنا و مفهوم» (ویکی پدیا)، پذیرفت. دیدگاه هایی که خالی از تصلب اندیشه و تهی از تعب باورمندی های نابخردانه و از همه مهم تر، گفتمانی پویا و هم زمانی است.
من بر این باورم که شریعتی، با شخصیت و فرداتیت چند بعدی، ویژه و استثنایی انسانی کاملا منحصر به فردی که داشت، به میزانی از رشد و آگاهی فردی رسیده بود که رسالتی جدی در رابطه با بازخوانی مفاهیمی که در جامعه ایران شیعی ما از مفهوم و کارکرد ہویا (Dynamic) به کار کردی ایستا (Static) تبدیل شده بودند (به نقل از خودش، پویندگی و حرکت (Movement) را که به نهاد (Institution) تبدیل شده بود، ساختارزدایی کند، تا بتواند پوستینی را که وارونه پوشیده شده (یا پوشانده شده است، در قالب
گفتمان های نو و روزآمد، قابل درک و فهم کند.