ادامه گفتگو با دکتر شادمان شکروی در بررسی چالش های نویسندگی علمی در دانشگاه ها / ۲
آنگونه بنویسید که در حمام آواز می خوانید
نویسندگی علمی در ایران، یک ضرورت ناشناخته باقی مانده است.
خبرگزاری کتاب ایران؛ ایبنا – مهتاب دمیرچی:
… شادمان شکری، محقق و نظریه پرداز برجسته و نام آشنای جهانی و مسلط در دو عرصه زیست شناسی نظری و ادبیات خلاق، یکی از شایسته ترین افرادی بود که در گفتارهای قبلی از نقطه نظرهایش استفاده کردیم. به صورت ظاهری وی یکی از پپروان عامه پسند شدن ادبیات علمی است. در لایه های عمیق تر به عنوان یک صاحب نظر چند وجهی، معتقد است دانش واقعی با ادبیاتی تنیده است که می تواند مرزها را پشت سر بگذارد. گزاره های علمی می توانند ضمن حفظ مبانی علمی خود با دقت و در حین حال صداقت و سادگی طوری بیان شوند که مطالعه و تأمل در آنها به کاری شاق و شکنجه آور بدل نشود…
- در گفتگوهای قبل در خصوص ادبیات علمی و چالش های آن صحبت کردیم. مشکلاتی که در نگارش کتاب های علمی وجود دارد و به نوعی سبب قدرت گرفتن ضد علم در دانشگاه ها می شود. بد نیست با ذکر خلاصه ای از گفتگوهای گذشته وارد بحث جدید بشویم.
- خب، به طور خلاصه صحبت بر این بود که ادبیات علمی به آن شکل که در کتابها و مجلات و حتی روزنامه های معتبر جهان دنبال می شود در ایران وجود ندارد. این روزها نگارش کتاب بسیار کم است و برعکس بازار کتاب سازی و کپی برداری از آثار دیگران رونق شایان توجهی گرفته. این یک حقیقت تلخ است ولی به هر حال واقعیت دارد. به هر حال از همان افراد معدود و البته باشرافت و دلسوزی که به نگارش کتاب به معنی واقعی کلام روی می آورند، درصد افرادی که از ادبیات امروز دنیا استفاده کنند اندک است…
> > > >