1- (ص۱۳) ما واقع بینانی هستیم که برای هر نوع اتومبیل خود نام ویژه ای برگزیده ایم اما برای بیان پردامنه ترین تجربه عاطفی خود تنها از واژۀ “عشق” استفاده می کنیم.
۲- (ص۱۳) برای درک رویاهای خود، اساطیر باستان و قصه های پیشینیان تنها یادگیری دستور و نحو یک زبان اختصاصی مشترک و سمبولیک کافی است.
۳- (ص۱۹) همه سمبل ها یا متعارف یا تصادفی و یا همگانی نو جهانی اند.
۴- (ص۳۴) رؤیا تظاهری است بیان کننده و با معنی از فعالیت روانی انسان که در حالت خواب ظاهر می شود.
۵- (ص۳۸) افکار و احساسات ما تابع رفتار و کردار ما هستند که در ضمیر ناخودآگاهمان جلوه گر می شوند.
۶- (ص۴۲) طبیعت به همان صورتی که وجود دارد نه خوب است و نه بد.
۷- (ص۴۳) ابتدایی ترین عامل موجود در هر تمدن زبان است.
۸- (ص۴۴) در عالم رؤیا، انسان عاقل تر و باهوش تر و دارای قضاوت و درک هشیارانه تری است تا در زمان بیداری.
۹- (ص۴۴) افراد یک جامعه به یکدیگر محتاج اند و وابسته.
۱۰- (ص۵۸) این کاملا صحیح است که برای تفکر صحیح احتیاج به چنان تمرکز حواسی داریم که در هنگام بیداری برایمان مقدور نیست ولی گاه در هنگام خواب و رؤیا بدست می آید.