نگاهی به «تاریخ نقد ادبی در ایران»
پل اسپراکمن
ترجمهٔ محمد دهقانی
… در کتاب پارسی نژاد به انقلاب ۱۹۷۹ حتی اشاره ای هم نشده است. او به جای آنکه، مثل سه کتاب مذکور به مسأله ای خاص در تاریخ روشنفکری ایران بپردازد، موضوع ویژه ای را مورد توجه قرار داده است – پیدایش نقد ادبی جدید در ایران.
وی به جای روی آوردن به نظریه های سیاسی و اجتماعی نوین، آثار هفت تنی را که در زیر عنوان کتابش از آنها یاد کرده، به شیوه ی معهود بررسی و تحلیل نموده است. لیکن به رغم این تفاوت رویکرد، میان کار پارسی نژاد و آن سه پژوهنده دیگر قدری همسانی وجود دارد. مثلاً، قیصری از “تحول در وجدان ادبی ایران” سخن می گوید «که در اواخر قرن نوزدهم شکل روشنی به خود گرفت». وی همچنین از نهضت ساده نویسی و عربی ستیزی یاد می کند، امری که در کتاب پارسی نژاد جلوه ای از ملی گرایی قلمداد شده است.
نبوی هم در پانوشت به نقد ادبی و ارتباط آن با آخوندزاده، کرمانی، و طالبوف اشاره کرده است.
ادامه مطلب > > > >