اصل امتناع تناقض: حکمت متعالیه و منطق فازی
مهدی حسین زاده یزدی
«اصل امتناع تناقض» در حکمت متعالیه همچون سایر مکاتب فلسفی، یک اصل زیر بنایی است.
ملاصدرا انکار این اصل را سقوط در شکاکیت می داند؛ در حالیکه نظریه پردازان فازی این اعتقاد را برنمی تابند و بر این باورند که منطق فازی بر پایه انکار امتناع تناقض سامان می یابد. آنان شناختی را که بر اساس «اصل امتناع تناقض» شکل گیرد، برداشتی غبارآلود و گاهی واژگون از عالم هستی معرفی می کنند.
این برداشت نمی تواند واقع را آنگونه که هست به تصویر بکشد و بلکه آدمی را از رسیدن به حقیقت باز می دارد.
این نظریه پردازان، محصولات فراوان و چشمگیر فازی را وامدار انکار این اصل می دانند. اما آیا همانطور که منطقدانان ادعا می کنند، نگرش فازی بر اساس انکار اصل اجتماع و ارتفاع دو نقیض، پایه ریزی شده است؟ آیا آنان برداشت درستی از این اصل ارایه می دهند؟ نوشتار حاضر با تبیین اصل تناقض در حکمت متعالیه، چنین پرسشهایی را به بحث می نشیند.
ادامه مطلب > > > >