نومن و فنومن در فلسفه کانت
منصور نصیری
مسألۀ «نومن و فنومن» که در فارسی معادل هایی همچون «بود و نمود»، «شی فی نفسه و پدیدار» و «ذات معقول و پدیدار» بر آن نهاده اند، یکی از مهم ترین مسائلی است که ایمانوئل کانت در نظام فلسفی خود مطرح کرده است. پیامدهایی که این مسأله دارد می تواند اهمیت آن را بیش از پیش آشکار سازد. برخی از مهم ترین پیامدهای این مسئله عبارتند از: ۱) تاثیر آن در اتخاذ موضع درباره اصل شناسایی و معرفت به جهان خارج؛ ۲) تأثیر آن در بحث اثبات ناپذیری خدا از طریق ادله رایج در فلسفه و نیز در نحوه تلقی کانت از خدا؛ ۳) تأثیر آن در فلسفه اخلاق کانت ؛ ۴) تأثیر آن در دور ساختن نظام فلسفی قوی از اشکالات مطرح بر ایده آلیسم بارکلی، از یک سو و پدیدارگرایی هگلی، از سوی دیگر در مقاله حاضر برخی از ابعاد این مسئله را در چهار محور بررسی کرده ایم و پس از تبیین نظر کاست در تفکیک دو قلمرو نومن و فنومن از یکی دیگر، ضمن اشاره به دو تفسیر از این تشکیک، به پیامدهای این نظریه و در نهایت نیز به برخی از نقدهای وارد شده به آن اشاره کرده ایم.
ادامه مطلب > > > >